당신은 주제를 찾고 있습니까 “na ilustracji przedstawiono zestaw służący do oczyszczania – Wystawa \”Ilustracje z klasą\”.“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://th.taphoamini.com 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://th.taphoamini.com/wiki/. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Sądecka Biblioteka Publiczna 이(가) 작성한 기사에는 조회수 116회 및 좋아요 6개 개의 좋아요가 있습니다.
Table of Contents
na ilustracji przedstawiono zestaw służący do oczyszczania 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Wystawa \”Ilustracje z klasą\”. – na ilustracji przedstawiono zestaw służący do oczyszczania 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Wystawa poświęcona mistrzom ilustracji książkowej Polskiej Szkoły Ilustracji; zainspirowana książką Barbary Gawryluk o ilustratorach i ilustratorkach, których największa twórczość przypada na lata 50., 60. i 70. XX wieku.
na ilustracji przedstawiono zestaw służący do oczyszczania 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Na ilustracji przedstawiono zestaw służący do oczyszczania …
Na ilustracji przedstawiono zestaw służący do oczyszczania wody w warunkach laboratoryjnych.Nazwa zilustrowanej metody rozdzielania składników mieszaniny …
Source: brainly.pl
Date Published: 5/26/2022
View: 9335
Na ilustracji przedstawiono zestaw służący do oczyszczania wody w …
Na ilustracji przedstawiono zestaw służący do oczyszczania wody w warunkach laboratoryjnych. Nazwa zilustrowanej metody rozdzielania składników mieszaniny …
Source: kudo.tips
Date Published: 4/10/2022
View: 5402
b32_styczen_2017 – kwalifikacje w zawodzie
Na której ilustracji przedstawiono zestaw maszyn służący do zdejmowania warstwy humusu? 1. D.
Source: kwalifikacjewzawodzie.pl
Date Published: 3/4/2022
View: 2951
EGZAMIN POTWIERDZAJĄCY KWALIFIKACJE W ZAWODZIE
Na ilustracji przedstawiono proces spalania w kotłe … Na rysunku przedstawiono zestaw automatyki kotła parowego z dwupołożeniową regulacją poziomu oraz.
Source: okemagazyn.blob.core.windows.net
Date Published: 3/5/2021
View: 3841
Sposoby rozdzielania mieszanin
Ilustracja przedstawia wirówkę laboratoryjną, mającą postać szerszego u nasady cylindra, który w górnej części ma dwa ramiona służące do mocowania probówek …
Source: zpe.gov.pl
Date Published: 7/27/2021
View: 240
Dokument referencyjny dotyczący najlepszych dostępnych …
odzysku energii; oczyszczania spalin; oczyszczania ścieków i pozostałości stałych. W rozdziale 3 przedstawiono aktualne poziomy emisji i konsumpcji …
Source: www.ekoportal.gov.pl
Date Published: 4/21/2022
View: 6497
7.6 Zastosowanie elektrostatyki – Fizyka dla szkół wyższych …
Na Ilustracji 7.41 przedstawiono schemat wersji służącej do celów naukowych … Na schemacie nie przedstawiono etapu obróbki cieplnej papieru i oczyszczania …
Source: openstax.org
Date Published: 11/9/2022
View: 5113
주제와 관련된 이미지 na ilustracji przedstawiono zestaw służący do oczyszczania
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Wystawa \”Ilustracje z klasą\”.. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 na ilustracji przedstawiono zestaw służący do oczyszczania
- Author: Sądecka Biblioteka Publiczna
- Views: 조회수 116회
- Likes: 좋아요 6개
- Date Published: 최초 공개: 2020. 5. 12.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=Zl3mm2M9LKI
kwalifikacje w zawodzie
Brygada złożona z 5 robotników ma wykonać rozbiórkę 500 m2 chodnika o nawierzchni z betonowych płyt prefabrykowanych. Czas potrzebny do wykonania rozbiórki 100 m2 tej nawierzchni przez 1 robotnika wynosi 23,31 r-g. He dni pracy należy zaplanować na rozbiórkę chodnika, jeżeli wszyscy robotnicy w tej brygadzie będą pracować po 8 godzin dziennie?
Zintegrowana Platforma Edukacyjna
Każdy z nas potrafi rozdzielić w prosty sposób przynajmniej kilka mieszanin dostępnych w kuchni. Dzieje się tak, gdy podczas śniadania wybierasz nielubiany składnik (np. rodzynki) z muesli lub gdy mama usuwa warstwę tłuszczu z rosołu. Specjalnie opracowane metody rozdzielania mieszanin stosuje się w przemyśle, oczyszczalniach ścieków, podczas segregacji odpadów, a także przy badaniu składu produktów żywnościowych. Również w trakcie badania krwi konieczne jest rozdzielanie mieszaniny, co pozwala na określenie liczby białych i czerwonych krwinek oraz poziomu cukru.
Już wiesz co to jest substancja, mieszanina;
jakie zasady bezpieczeństwa należy zachować w szkolnej pracowni chemicznej;
co oznaczają pojęcia właściwości fizyczne i właściwości chemiczne oraz w jaki sposób można badać właściwości substancji;
według jakich kryteriów klasyfikuje się mieszaniny.
Nauczysz się jakie są metody rozdzielania mieszanin jednorodnych i niejednorodnych;
jakie techniki laboratoryjne służą do rozdzielania mieszanin;
wskazywać różnice między właściwościami fizycznymi składników mieszaniny, które umożliwiają jej rozdzielenie;
planować sposoby rozdzielania mieszanin na składniki (np. wody i piasku, wody i soli kuchennej, kredy i soli kamiennej, siarki i opiłków żelaza, wody i oleju jadalnego, wody i atramentu) i samodzielnie wykonywać odpowiednie czynności;
opisywać możliwości wykorzystania metod rozdzielania mieszanin w warunkach domowych oraz przemyśle;
posługiwać się podstawowymi terminami dotyczącymi mieszanin i sposobu ich rozdzielania.
iwwQOhcqqm_d5e238
1. Jak można rozdzielać mieszaniny spotykane w życiu codziennym?
Polecenie 1 Jakie znasz metody rozdzielania mieszanin? Wskazówka Przeanalizuj rysunki i przedyskutuj z osobami z klasy: skład przedstawionych mieszanin,
sposoby rozdzielania mieszanin,
właściwości, które pozwoliły na ich rozdzielenie.
RE03UbkOzqGHN 1 Ilustracja przedstawia cztery rysunki z różnymi sposobami rozdzielania mieszanin. Pierwszy, licząc od lewego górnego rogu, przedstawia tradycyjnego poszukiwacza złota płuczącego w rzece złotonośny piasek. Drugi rysunek ilustruje zasadę działania taśmociągu z magnesem do rozdzielania mieszanin substancji stałych z których jedna ma właściwości magnetyczne. Dzięki zastosowaniu mocnego magnesu na samym końcu taśmociągu, spadające z niego kopaliny układają się w dwóch osobnych stertach: na jednej substancja przyciągana przez magnes, a na drugiej pozostałe substancje. Trzeci rysunek przedstawia odcedzanie wody z ugotowanych ziemniaków przez durszlak. Czwarty to z kolei przykład sortowania ręcznego. Na obrazku znajduje się pudełko z pionkami do gry i kostką, a obok te same pionki stoją poukładane równo i według kolorów. Rozdzielanie mieszanin w praktyce
Czy wiesz, że poszukiwaczy złota, podobnych do tych z przekazów historycznych, można nadal spotkać w okolicach Złotoryi? Skrupulatnie przemywając występujące na tym terenie złotonośne piaski, wydobywają oni około po 0,5 kg kruszcu rocznie. Ilość ta jest 100 razy mniejsza niż w XII wieku, gdy nad rzeką Kaczawą wybuchła prawdziwa gorączka złota, a sprowadzeni w to miejsce niemieccy górnicy pozyskiwali do 50 kg żółtego kruszcu rocznie, przepłukując złotonośne piaski odsłaniające się na zboczu doliny Kaczawy lub szukając żył w obrębie twardych skał. Współcześni poszukiwacze podkreślają, że stosowana przez nich metoda jest bardzo prosta, przez co złota szukać mogą nawet dzieci. Polega ona na tym, że trzyma się miskę równo z taflą wody, zamieniając piach w zawiesinę. Potem okrężnymi ruchami należy pozbyć się go z naczynia, pilnując jednocześnie, żeby nie stracić ciężkich drobinek złota, które powinny osiąść na dnie naczynia. Ta pozornie łatwa czynność wymaga jednak doświadczenia, wystarczy jeden nieuważny ruch i można pożegnać się z marzeniami o złotych okruchach. Najwięcej drobin złota znajduje się w miejscach, gdzie rzeka meandruje, a jednocześnie na dnie nie ma zbyt wielu niesionych przez nurt fragmentów skał.
Przed rozpoczęciem kariery poszukiwacza złota trzeba zaopatrzyć się w wodery i miskę do płukania. Profesjonaliści używają płuczni, którą wstawia się w nurt rzeki – w jej przegrodach osadzają się cięższe drobiny, które potem przepłukuje się w misce.
RiQnnXG60VYiQ 1 Ilustracja przedstawia cztery zdjęcia związane z poszukiwaniem złota. Dwa górne zdjęcia przedstawiają w zbliżeniu przyrządy do poszukiwania złota: płaską miskę do płukania o ściankach ukształtowanych w schodki oraz płucznię, czyli metalowe podłużne korytko montowane w nurcie rzeki pełniące podobną rolę, jak miska. Poniżej widoczne są dwa zdjęcia. Lewe przedstawia czarnoskórego mężczyznę wydobywającego z dziury w ziemi zawieszony na sznurze worek z kopalinami. Podpis obok tego zdjęcia głosi: Poszukiwanie złota jest źródłem utrzymania wielu ludzi między innymi w krajach Afryki. Zdjęcie po prawej stronie przedstawia zawody w płukaniu złota. Szereg umieszczonych obok siebie ponumerowanych stanowisk wypełnionych jest mętną wodą. W każdym stoi jeden zawodnik pochylony z misą, obok ma wiadro i inne narzędzia. Podpis głosi: Swoich sił w poszukiwaniu tego cennego kruszcu można spróbować także w naszym kraju. Mistrzostwa Polski w płukaniu złota odbywają się co roku w Złotoryi. Miska do poszukiwania złota i płucznia, Mozambik – poszukiwacze złota, Złotoryja 2011 – Mistrzostwa Świata w płukaniu złota
Oczyszczalnia ścieków – w jaki sposób można rozdzielić niektóre mieszaniny?
Rx6tSKJUni38y 1 Ogólny widok oczyszczalni ścieków Przy omawianiu podświetlają się wymieniane elementy. Tu najpierw podświetla się na schemacie ogólnym pierwszy element (kraty i sita), a następnie pojawiają się ich zdjęcia na pierwszym planie. Po chwili powrót do schematu ogólnego. Na schemacie ogólnym podświetla się kolejny element – piaskownik. Następnie na pierwszym planie pojawiają się zdjęcia piaskownika. Po chwili powrót do schematu ogólnego. Na schemacie ogólnym podświetla się kolejny element osadnik wstępny. Następnie na pierwszym planie pojawiają się zdjęcia osadnika wstępnego. Po chwili powrót do schematu ogólnego. Powrót do schematu ogólnego podświetla się kolejny element – komora osadu czynnego. Pojawia się zdjęcie komory osadu czynnego. Po chwili powrót do schematu ogólnego. Powrót do schematu ogólnego podświetla się kolejny element – osadnik wtórny. Pojawia się zdjęcie osadnika wtórnego. Po chwili powrót do schematu ogólnego. Powrót do schematu ogólnego podświetla się kolejny element – komora fermentacji. Pojawia się zdjęcie zbiornika metanu lub komory ferementacyjnej .Po chwili powrót do schematu ogólnego. Powrót do schematu ogólnego podświetla się woda, która płynie przez wszystkie etapy i wpływa do rzeki. Ogólny widok oczyszczalni ścieków Przy omawianiu podświetlają się wymieniane elementy. Tu najpierw podświetla się na schemacie ogólnym pierwszy element (kraty i sita), a następnie pojawiają się ich zdjęcia na pierwszym planie. Po chwili powrót do schematu ogólnego. Na schemacie ogólnym podświetla się kolejny element – piaskownik. Następnie na pierwszym planie pojawiają się zdjęcia piaskownika. Po chwili powrót do schematu ogólnego. Na schemacie ogólnym podświetla się kolejny element osadnik wstępny. Następnie na pierwszym planie pojawiają się zdjęcia osadnika wstępnego. Po chwili powrót do schematu ogólnego. Powrót do schematu ogólnego podświetla się kolejny element – komora osadu czynnego. Pojawia się zdjęcie komory osadu czynnego. Po chwili powrót do schematu ogólnego. Powrót do schematu ogólnego podświetla się kolejny element – osadnik wtórny. Pojawia się zdjęcie osadnika wtórnego. Po chwili powrót do schematu ogólnego. Powrót do schematu ogólnego podświetla się kolejny element – komora fermentacji. Pojawia się zdjęcie zbiornika metanu lub komory ferementacyjnej .Po chwili powrót do schematu ogólnego. Powrót do schematu ogólnego podświetla się woda, która płynie przez wszystkie etapy i wpływa do rzeki. Film dostępny na portalu epodreczniki.pl Ogólny widok oczyszczalni ścieków Przy omawianiu podświetlają się wymieniane elementy. Tu najpierw podświetla się na schemacie ogólnym pierwszy element (kraty i sita), a następnie pojawiają się ich zdjęcia na pierwszym planie. Po chwili powrót do schematu ogólnego. Na schemacie ogólnym podświetla się kolejny element – piaskownik. Następnie na pierwszym planie pojawiają się zdjęcia piaskownika. Po chwili powrót do schematu ogólnego. Na schemacie ogólnym podświetla się kolejny element osadnik wstępny. Następnie na pierwszym planie pojawiają się zdjęcia osadnika wstępnego. Po chwili powrót do schematu ogólnego. Powrót do schematu ogólnego podświetla się kolejny element – komora osadu czynnego. Pojawia się zdjęcie komory osadu czynnego. Po chwili powrót do schematu ogólnego. Powrót do schematu ogólnego podświetla się kolejny element – osadnik wtórny. Pojawia się zdjęcie osadnika wtórnego. Po chwili powrót do schematu ogólnego. Powrót do schematu ogólnego podświetla się kolejny element – komora fermentacji. Pojawia się zdjęcie zbiornika metanu lub komory ferementacyjnej .Po chwili powrót do schematu ogólnego. Powrót do schematu ogólnego podświetla się woda, która płynie przez wszystkie etapy i wpływa do rzeki.
iwwQOhcqqm_d5e313
2. W jaki sposób można rozdzielić mieszaniny niejednorodne?
W celu zaplanowania metody rozdzielania mieszaniny należy przeanalizować właściwości jej składników i wykorzystać te, którymi się różnią. Metody mechaniczne (rozdzielanie mechanicznerozdzielanie mechanicznerozdzielanie mechaniczne) pozwalają rozdzielić składniki tworzące mieszaninę niejednorodną. Metody te wykorzystują różnice:
wyglądu (np. sortowanie ręczne, przy użyciu sita – sól i pieprz);
właściwości magnetycznych (przy użyciu magnesu – siarka i żelazo);
różnic w rozpuszczalności (np. w wodzie – kreda i sól, woda, olej).
RQX5HhXgoTQS7 1 Sortowanie Sortowanie Sortowanie ręczne, sortowanie metali, szkła, papieru Film dostępny na portalu epodreczniki.pl Sortowanie ręczne, sortowanie metali, szkła, papieru Sortowanie
Rozdzielanie mieszaniny siarki i żelaza Doświadczenie 1 Problem badawczy W jaki sposób rozdzielić mieszaninę niejednorodną siarki i żelaza? Jak wybrać właściwy sposób rozdzielania mieszanin? Hipoteza Mieszaninę niejednorodną można rozdzielić dzięki temu, że jej składniki mają różne właściwości magnetyczne. Co będzie potrzebne siarka,
żelazo,
magnes,
szalka Petriego. Instrukcja Na szalce Petriego umieść sproszkowaną siarkę i opiłki żelaza. Substancje zmieszaj ze sobą. Następnie zbliż magnes do mieszaniny. Zdjęcie przedstawia rozdzielanie mieszaniny siarki i żelaza za pomocą magnesu. Na płaskim szklanym naczyniu znajdują się żółte kawałki siarki pokryte czarnymi opiłkami żelaza. Do naczynia zbliża się dłoń w lateksowej rękawiczce trzymająca magnes. Do magnesu przylegają odciągnięte z mieszaniny drobiny żelaza. Źródło: Tomorrow Sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0. R1RVCkwhvEzmC1 Podsumowanie Sproszkowana siarka i opiłki żelaza tworzą mieszaninę niejednorodną, którą można rozdzielić dzięki temu, że jej składniki mają różne właściwości magnetyczne.
Rozdzielanie mieszaniny piasku i drobno zmielonego pieprzu Doświadczenie 2 Problem badawczy W jaki sposób rozdzielić mieszaninę niejednorodną piasku i zmielonego drobno pieprzu? Jak wybrać właściwy sposób rozdzielania mieszanin? Hipoteza Mieszaninę niejednorodną można rozdzielić, wykorzystując różnice we właściwościach jej składników. Co będzie potrzebne piasek,
drobno zmielony pieprz,
naelektryzowana laska ebonitowa lub nadmuchany naelektryzowany balon,
szalka Petriego. Instrukcja Na szalce Petriego umieść piasek i drobno zmielony pieprz. Substancje zmieszaj ze sobą. Następnie do mieszaniny zbliż naelektryzowaną laskę ebonitową lub balon. Podsumowanie Po dodaniu do piasku drobno zmielonego pieprzu i wymieszaniu składniki można nadal odróżnić. Po zbliżeniu naelektryzowanej laski ebonitowej lub balonu zaczyna on przyciągać drobinki zmielonego pieprzu, a piasek pozostaje na szalce Petriego.
Piasek i drobno zmielony pieprz tworzą mieszaninę niejednorodną, którą można rozdzielić dzięki różnym właściwościom fizycznym (różnic w elektryzowaniu) jej składników.
Rozdzielanie mieszaniny wody i piasku Doświadczenie 3 Problem badawczy W jaki sposób rozdzielić mieszaninę niejednorodną wody i piasku? Jak wybrać właściwy sposób rozdzielania mieszanin? Hipoteza Mieszaninę niejednorodną można rozdzielić, wykorzystując różnice we właściwościach jej składników. Co będzie potrzebne woda,
piasek,
bagietka,
dwie zlewki,
zestaw do sączenia. Instrukcja sposób Do zlewki z wodą dodaj piasek. Zamieszaj. Poczekaj, aż piasek opadnie na dno. Wtedy delikatnie zlej wodę do drugiej zlewki. sposób Zmontuj zestaw do sączenia. Do zlewki z wodą dodaj piasek, a następnie wymieszaj składniki. Wlej przygotowaną mieszaninę po bagietce na lejek z sączkiem. Podsumowanie I. Po dodaniu piasku do wody całość mętnieje. Po pewnym czasie piasek opada na dno. Wodę znad piasku można zlać do drugiego naczynia.
II. Piasek nie rozpuszcza się w wodzie. Mieszanina jest mętna i nadal można zauważyć ziarenka piasku. Podczas sączenia na bibule pozostaje piasek, a woda spływa przez sączek do drugiego naczynia.
Woda z piaskiem jest mieszaniną niejednorodną. Opadanie piasku na dno naczynia pod wpływem siły ciężkości nazywamy sedymentacją. Mieszaninę tę można rozdzielić przez dekantację lub sączenie.
W jaki sposób rozdzielić mieszaninę niejednorodną wody i piasku?
Przejdź do poprzedniej ilustracji Przejdź do następnej ilustracji RGY7GbpiNVlFu 1 Rysunek przedstawia naczynie z płynem opisaną jako Mieszanina ciało stałe + ciecz, a obok aparaturę do odsączania. Ta druga składa się z drugiego, większego naczynia nad którym zawieszony jest lejek. W kielichu lejka rozłożony jest filtr zwany w terminologii chemicznej sączkiem. Źródło: Dariusz Adryan, licencja: CC BY 3.0. Rp4Q0hCtl2opi 1 Rysunek przedstawia proces przepuszczania rozdzielanej mieszaniny przez lejek z sączkiem. Mieszanina ze zlewki przelewana jest do lejka po szklanej pałeczce, czyli tak zwanej bagietce w celu zapewnienia powolnego, jednostajnego strumienia. Z sączka przez szyjkę lejka do większego naczynia przelewają się krople przezroczystego płynu. Źródło: Dariusz Adryan, licencja: CC BY 3.0. RtEzWobPfvPJv 1 Rysunek przedstawia zestaw do odsączania po przeprowadzeniu całego procesu. Naczynie, w którym na początku była mieszanina, jest puste. W dużym naczyniu pod lejkiem znajduje się przezroczysta ciecz opisana w schemacie jako przesącz. W lejku na dnie sączka znajduje się ciemna substancja odzyskana z mieszaniny opisana jako ciało stałe. Źródło: Dariusz Adryan, licencja: CC BY 3.0.
W jaki sposób wykorzystać siłę ciężkości do rozdzielenia mieszaniny wody i piasku?
R18yateJLFriS 1 Rysunek przedstawia poszczególne etapy procesu sedymentacji, używanego do rozdzielania mieszanin niejednorodnych. Na pierwszym od lewej z sześciu rysunków do zlewki zawierającej piasek wlewana jest z drugiej zlewki woda. Drugi rysunek zawiera zlewkę z jednorodną mieszaniną wody i piasku, co jest punktem wyjścia dla procesu sedymentacji. W miarę upływu czasu, co ilustrują kolejne cztery rysunki, nierozpuszczalny w wodzie piasek opada na dno, pozostawiając nad sobą czystą wodę. Ostatni z sześciu rysunków, pierwszy od prawej przedstawia zlewkę, w której piasek i woda tworzą wyraźne warstwy. Metody rozdzielania mieszanin niejednorodnych – sedymentacja
W jaki sposób zlać ciecz znad osadu?
R9kpH4rCGGfYj 1 Rysunek przedstawia sposób przeprowadzania dekantacji, czyli zlewania cieczy znad jej osadu. Po lewej stronie znajduje się początkowy etap procesu. Do dużej zlewki stojącej na stabilnym podłożu po szklanej bagietce zlewana jest ciecz z mniejszej zlewki, w której wymieszane substancje tworzą dwie wyraźne warstwy, z osadem na dnie naczynia. Po prawej stronie przedstawiono końcowy etap procesu, gdzie ciecz z większości znajduje się w dolnej zlewce, a w górnej zlewce pozostała substancja stała, czyli osad. Metody rozdzielania mieszanin niejednorodnych – dekantacja
Mieszaninę niejednorodną można rozdzielić przez:
filtrowanie (sączenie) – substancje stałe zostają zatrzymane na sicie, sączku lub filtrze; proces ten można zaobserwować, odcedzając na sitku makaron;
sedymentację – opadanie substancji stałych pod wpływem siły ciężkości; wykorzystywana jest w oczyszczalniach ścieków;
dekantacjędekantacjadekantację – zlewanie cieczy znad osadu; proces ten można zaobserwować podczas odcedzania ziemniaków po ugotowaniu, zlewania herbaty znad zaparzonych liści lub kawy znad fusów.
iwwQOhcqqm_d5e566
Mieszaninę niejednorodną, której składniki różnią się gęstością i tworzą wyraźną granicę pomiędzy fazami, można rozdzielić, stosując urządzenie zwane rozdzielaczemrozdzielaczrozdzielaczem. Przykładem mieszaniny niejednorodnej może być woda z olejem.
RDsKuWf0l39eN 1 Rysunek przedstawia przezroczysty dzbanek z pokrywką i dzióbkiem służący do oddzielania tłuszczu od sosu, zupy lub wywaru z mięsa. Nasada dzióbka, czyli punkt w którym łączy się on z dzbankiem znajduje się nisko, bo tuż nad dnem naczynia, przez co jeśli tylko poziom płynu jest odpowiednio wysoki, to górna warstwa mieszaniny nawet po przechyleniu pozostaje w dzbanku i możliwe jest zlanie samej dolnej warstwy. Dzbanek oddzielający tłuszcz od sosu, zupy lub wywaru z mięsa
Rozdzielanie mieszaniny wody i oleju Doświadczenie 4 Problem badawczy W jaki sposób rozdzielić mieszaninę niejednorodną wody i oleju? Jak wybrać właściwy sposób rozdzielania mieszanin? Hipoteza Mieszaninę niejednorodną można rozdzielić, wykorzystując różnice we właściwościach jej składników. Co będzie potrzebne woda,
olej,
rozdzielacz,
zlewka. Instrukcja Do zlewki z wodą dodaj olej roślinny. Mieszaninę przelej do rozdzielacza. Poczekaj na utworzenie się dwóch warstw. Otwórz kranik i zlej do zlewki ciecz tworzącą dolną warstwę. Podsumowanie Po dodaniu do wody oleju roślinnego utworzyły się dwie warstwy z widoczną granicą między nimi. Ta właściwość pozwoliła na zlanie dolnej warstwy (wody) do podstawionej zlewki. Olej pozostaje w rozdzielaczu lub ewentualnie może zostać przelany do drugiej zlewki.
Mieszanina wody i oleju jadalnego to mieszanina niejednorodna. Można ją rozdzielić za pomocą rozdzielacza, ponieważ olej nie rozpuszcza się w wodzie. R1W03kPEVy8zn 1 Ujęcie rozdzielacza, szklanego przyrządu laboratoryjnego mającego kształt odwróconej kropli z otworami u góry i u dołu. Dolny otwór wylotowy zaopatrzony jest w szklany zawór, natomiast górny w szklany korek. W rozdzielaczu znajduje się dwuwarstwowy płyn, mieszanina wody z olejem, w której doszło już do rozdzielenia warstw na wodę znajdującą się u dołu i olej wypełniający górną część naczynia. Zmiana na szerokie ujęcie rozdzielacza zamocowanego do statywu z podstawioną pod jego wylot zlewką. Otwarcie zaworu powoduje wypełnienie zlewki wodą. Olej pozostaje w rozdzielaczu wraz z resztką wody. Ujęcie rozdzielacza, szklanego przyrządu laboratoryjnego mającego kształt odwróconej kropli z otworami u góry i u dołu. Dolny otwór wylotowy zaopatrzony jest w szklany zawór, natomiast górny w szklany korek. W rozdzielaczu znajduje się dwuwarstwowy płyn, mieszanina wody z olejem, w której doszło już do rozdzielenia warstw na wodę znajdującą się u dołu i olej wypełniający górną część naczynia. Zmiana na szerokie ujęcie rozdzielacza zamocowanego do statywu z podstawioną pod jego wylot zlewką. Otwarcie zaworu powoduje wypełnienie zlewki wodą. Olej pozostaje w rozdzielaczu wraz z resztką wody. Metody rozdzielania mieszanin niejednorodnych – rozdzielanie w rozdzielaczu Film dostępny na portalu epodreczniki.pl Metody rozdzielania mieszanin niejednorodnych – rozdzielanie w rozdzielaczu Ujęcie rozdzielacza, szklanego przyrządu laboratoryjnego mającego kształt odwróconej kropli z otworami u góry i u dołu. Dolny otwór wylotowy zaopatrzony jest w szklany zawór, natomiast górny w szklany korek. W rozdzielaczu znajduje się dwuwarstwowy płyn, mieszanina wody z olejem, w której doszło już do rozdzielenia warstw na wodę znajdującą się u dołu i olej wypełniający górną część naczynia. Zmiana na szerokie ujęcie rozdzielacza zamocowanego do statywu z podstawioną pod jego wylot zlewką. Otwarcie zaworu powoduje wypełnienie zlewki wodą. Olej pozostaje w rozdzielaczu wraz z resztką wody.
Ciekawostka Rozdzielanie mieszanin niejednorodnych. Metoda wirowania
Odwirowywanie odbywa się w wirówkach. W wyniku oddziaływania siły odśrodkowej zawiesina (np. kredy w wodzie) zostaje przemieszczona w kierunku dna naczynia, gdzie gromadzi się w postaci osadu, który można oddzielić przez zlanie cieczy. Technika ta wykorzystywana jest m.in. do określania zawartości środków dopingujących w próbkach krwi sportowców. RAGzxGSECr244 1 Ilustracja przedstawia wirówkę laboratoryjną, mającą postać szerszego u nasady cylindra, który w górnej części ma dwa ramiona służące do mocowania probówek pod kątem około 60 stopni do poziomu. Rysunek ma zaznaczoną oś obrotu ramion z probówkami, który odbywa się poziomo i zgodnie z ruchem wskazówek zegara patrząc od góry. Po prawej strony rysunku wirówki znajdują się rysunki dwóch probówek. Pierwsza, opisana jako Próbka przed wirowaniem zawiera płyn z widocznymi drobinkami białej zawiesiny w całej jego objętości. Druga, opisana jako próbka po wirowaniu zawiera czysty płyn z białym osadem zebranym na dnie. Źródło: Dariusz Adryan, licencja: CC BY 3.0. *Rozdzielania zawiesin i emulsji wykonuje się przez wprawienie ich w szybki ruch obrotowy, którego stałe przyspieszenie znacznie przekracza przyspieszenie ziemskie, wielokrotnie zwiększając szybkość sedymentacji.
Umieszczone w wirówce laboratoryjnej probówki z zawiesiną są obracane z dużą prędkością. Cząstki stałe zostają odrzucone przez siłę odśrodkową na dno probówki, gdzie zbierają się w postaci ubitej warstwy osadu. Po zakończeniu wirowania ciecz znad osadu zlewa się lub odpipetowuje, a resztki cieczy usuwa się paskiem bibuły.
Ciekawostka Jak powstaje masło? Rozdzielanie przez ubijanie
Większość osób lubi masło, tylko nieliczne spośród nich miały możliwość jego „ubijania”. Masło otrzymuje się drogą mechanicznego ubijania, które powoduje oddzielenie tłuszczów stałych od płynnych składników śmietany. Grudki tłuszczu stają się coraz większe, aż wreszcie odklejają się od płynu, tworząc masło. Pozostałością jest maślanka (płyn mleczny o niskiej zawartości tłuszczu). RPBKMLFFUsiLM 1 Kolaż prezentujący tradycyjny sposób ubijania masła. Widać maselnicę oraz wygarnianie masła już po ubiciu. Źródło: Tomorrow Sp.z o.o., Mikael Lindmark (https://commons.wikimedia.org), Aktron (https://commons.wikimedia.org), Land Between The Lakes KY/TN (https://www.flickr.com), licencja: CC BY-SA 2.5.
iwwQOhcqqm_d5e679
3. W jaki sposób można rozdzielić mieszaniny jednorodne?
Polecenie 2 Przypomnij sobie, jakie znasz metody rozdzielania mieszanin jednorodnych, a następnie przedstaw je w postaci mapy myśli.
Mieszaniny jednorodne rozdzielić można przez:
odparowanieodparowanieodparowanie – ogrzewanie mieszaniny cieczy i rozpuszczonego w niej ciała stałego w celu odparowania cieczy; proces ten jest wykorzystywany podczas przygotowywania powideł, natomiast w krajach o ciepłym klimacie jest skutkiem odparowywania wody morskiej i tworzenia pokładów soli kamiennej;
krystalizacjękrystalizacjakrystalizację – technika ta pozwala na wydzielenie kryształów substancji stałej z roztworu;
destylacjędestylacjadestylację.
Otrzymywanie i rozdzielanie mieszaniny wody i soli kamiennej Doświadczenie 5 Problem badawczy W jaki sposób rozdzielić mieszaninę jednorodną? Jak wybrać właściwy sposób rozdzielania mieszanin? Hipoteza Mieszaninę jednorodną można rozdzielić, wykorzystując różnice we właściwościach jej składników. Co będzie potrzebne woda,
sól kamienna,
parowniczka,
trójnóg z siatką ceramiczną,
bagietka,
palnik,
okulary ochronne. Instrukcja Do zlewki z wodą dodaj sól kamienną i wymieszaj bagietką. Powstałą mieszaninę przelej do parowniczki (ewentualnie na kawałek blaszki metalowej lub grubszą folię aluminiową, trzymając ją w szczypcach). Zapal palnik lub podgrzewacz i pod nadzorem osoby dorosłej ogrzewaj całość aż do odparowania wody. Podsumowanie W otrzymanym klarownym roztworze wody z solą nie widać składników. Po odparowaniu wody w parowniczce pozostały białe kryształki soli. Odparowywanie polega na ogrzaniu mieszaniny cieczy i rozpuszczonego w niej ciała stałego (wody i soli) w celu odparowania cieczy (wody).
W jaki sposób rozdzielić mieszaninę jednorodną wody z solą?
RphhRgri9LxPf 1 Ilustracja przedstawia proces odparowywania substancji oraz aparaturę laboratoryjną służącą do przeprowadzania tej czynności. Pierwszy obrazek, licząc od lewej strony przedstawia elementy składowe zestawu: palnik nad którym znajduje się stojak z naczyniem opisanym jako parownica. W naczyniu znajduje się substancja opisana jako mieszanina jednorodna ciała stałego i cieczy. Drugi, środkowy obrazek przedstawia ten sam zestaw bez opisów. Palnik jest włączony, z naczynia unoszą się pary ogrzewanej substancji. Ostatni obrazek przedstawia zestaw po zakończeniu procesu. Palnik jest wygaszony, w parowniku na dnie pozostały drobiny opisane jako ciało stałe. Odparowywanie jako metoda rozdzielania mieszanin jednorodnych
W jaki sposób z mieszaniny pewnej soli z wodą otrzymać niebieskie kryształy?
R1Nx9a0uBYB1O 1 Ilustracja zawiera trzy zdjęcia ułożone obok siebie. Na pierwszym znajdują się dwa naczynia, jedno z ciepłą wodą a drugie z niebieskim siarczanem miedzi (II). Drugie zdjęcie prezentuje roztwór CuSO4 w ciepłej wodzie w szerokiej zlewce zwanej krystalizatorem. Trzecie zdjęcie zawiera krystalizator po powolnym odparowaniu wody, w którym znajdują się duże, niebieskie kryształy. Krystalizacja jako metoda rozdzielania mieszanin jednorodnych
Ciekawostka Procesy krystalizacji i odparowania w otoczeniu człowieka
Saliny są to płytkie zbiorniki mocno zasolonej wody zlokalizowane w strefie przybrzeżnej mórz lub słonych jezior i oddzielone od nich groblami. W miarę stopniowego odparowywania wody z takiej solanki w regularnych, prostokątnych basenach rosną solne kryształki. Gdy już „dojrzeją”, są zbierane w białe kopce stojące w równych szeregach, skąd wywozi się je, aby później poddać oczyszczaniu i przeróbce. R2wVmzKEzUmM4 1 Trzy zdjęcia przedstawiające saliny. Pierwsze od lewej przedstawia miasteczko i same leżące nad nim saliny oglądane ze wzgórza lub nisko lecącego samolotu. Miasteczko zajmuje dolną część kadru, a kwadratowe ułożone w szachownicę saliny ciągną się daleko aż po widoczne na horyzoncie wzgórza. Środkowe zdjęcie przedstawia wielkie saliny widoczne z lotu ptaka, ponownie w porównaniu z nimi obszary budynków są bardzo niewielkie. Saliny znajdują się nad brzegiem morza lub połączonych ze sobą jezior i odznaczają się bajecznymi barwami: czerwone, żółte i brązowe. Na trzecim zdjęciu, po prawej stronie prezentowany jest ciąg salin z bliska. W tej znajdującej się najbliżej pracuje człowiek zbierający sól w podłużny kopiec za pomocą przyrządu przypominającego grabie. Źródło: Man (http://commons.wikimedia.org), dro!d from Atlanta, Georgia (http://commons.wikimedia.org), Dey.sandip (http://commons.wikimedia.org), Krzysztof Jaworski, licencja: CC BY-SA 2.0. Warzelnia soli – zakład przemysłowy produkujący sól, czyli tzw. warzonkę, przez odparowanie wody z solanki (wodnego roztworu soli kamiennej). Proces ten jest przeprowadzany jest w naczyniach otwartych, nazywanych panwiami. Można też przeprowadzać go w naczyniach zamkniętych pod zmniejszonym ciśnieniem, tj. wyparkach. W Ciechocinku zabytkowa warzelnia soli funkcjonuje w sposób niezmieniony od ponad 170 lat. Wytwarza się tam sól oraz jej pochodne: szlam i ług, które mają właściwości lecznicze.
Mieszaninę jednorodną, której składniki różnią się temperaturą wrzenia, można rozdzielić, stosując technikę zwaną destylacją.
W jaki sposób montuje się zestaw do destylacji?
R12gqg71NdKZ0 1 Ujęcie prezentuje wnętrze laboratorium z widocznym fragmentem stołu laboratoryjnego. Kolba destylacyjna z mieszaniną jednorodną dwóch lub więcej cieczy różniących się temperaturą wrzenia umieszczona zostaje przez laboranta w czaszy grzejnej, przypominającej wklęsły metalowy piecyk zasilany prądem. Następuje zamontowanie na statywie chłodnicy destylacyjnej z lewej strony podłączonej do kolby w taki sposób, że prawa strona jest wyraźnie niżej od strony lewej. Przyłącze wody chłodnicy zostaje podłączone do źródła wody w sposób zgodny z opisem w komentarzu. Do dolnej, wylotowej końcówki chłodnicy podłączona zostaje i unieruchomiona mała kolba kulista nazwana odbieralnikiem. Następuje ujęcie górnej części zastawu z najwyższym wylotem chłodnicy, do którego laborant wsadza termometr uszczelniany gumowym korkiem. Film kończy szerokie ujęcie całego zmontowanego zestawu. Ujęcie prezentuje wnętrze laboratorium z widocznym fragmentem stołu laboratoryjnego. Kolba destylacyjna z mieszaniną jednorodną dwóch lub więcej cieczy różniących się temperaturą wrzenia umieszczona zostaje przez laboranta w czaszy grzejnej, przypominającej wklęsły metalowy piecyk zasilany prądem. Następuje zamontowanie na statywie chłodnicy destylacyjnej z lewej strony podłączonej do kolby w taki sposób, że prawa strona jest wyraźnie niżej od strony lewej. Przyłącze wody chłodnicy zostaje podłączone do źródła wody w sposób zgodny z opisem w komentarzu. Do dolnej, wylotowej końcówki chłodnicy podłączona zostaje i unieruchomiona mała kolba kulista nazwana odbieralnikiem. Następuje ujęcie górnej części zastawu z najwyższym wylotem chłodnicy, do którego laborant wsadza termometr uszczelniany gumowym korkiem. Film kończy szerokie ujęcie całego zmontowanego zestawu. Źródło: Tomorrow Sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0. Film dostępny na portalu epodreczniki.pl Źródło: Tomorrow Sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0. Ujęcie prezentuje wnętrze laboratorium z widocznym fragmentem stołu laboratoryjnego. Kolba destylacyjna z mieszaniną jednorodną dwóch lub więcej cieczy różniących się temperaturą wrzenia umieszczona zostaje przez laboranta w czaszy grzejnej, przypominającej wklęsły metalowy piecyk zasilany prądem. Następuje zamontowanie na statywie chłodnicy destylacyjnej z lewej strony podłączonej do kolby w taki sposób, że prawa strona jest wyraźnie niżej od strony lewej. Przyłącze wody chłodnicy zostaje podłączone do źródła wody w sposób zgodny z opisem w komentarzu. Do dolnej, wylotowej końcówki chłodnicy podłączona zostaje i unieruchomiona mała kolba kulista nazwana odbieralnikiem. Następuje ujęcie górnej części zastawu z najwyższym wylotem chłodnicy, do którego laborant wsadza termometr uszczelniany gumowym korkiem. Film kończy szerokie ujęcie całego zmontowanego zestawu.
W jaki sposób można rozdzielić mieszaninę jednorodną wody z alkoholem?
Przejdź do poprzedniej ilustracji Przejdź do następnej ilustracji Rg0QbM8buTkhH 1 Ilustracja przedstawia zestaw do destylacji składający się z kolby, chłodnicy wodnej, zlewki, palnika i termometru. Po lewej stronie znajduje się włączony palnik, nad którym na metalowym stojaku położona jest kulista kolba destylacyjna, której szyja rozdziela się na część pionową, w której szlifie znajduje się korek z termometrem oraz poziomą skierowaną w dół, do której podłączono chłodnicę wodną. Koniec wylotowy chłodnicy wyprowadzony jest tuż nad niewielką zlewki pełniącej rolę odbieralnika stojącą na podstawce. Wrząca i parująca substancja znajdująca się w kolbie popisana jest: mieszanina jednorodna dwóch cieczy (woda + alkohol). Cały rysunek nosi podpis: ogrzewanie roztworu wody i etanolu. Źródło: Dariusz Adryan, licencja: CC BY 3.0. R1aHlHv18ZLDw 1 Ilustracja przedstawia zestaw do destylacji z włączonym palnikiem. Termometr w kolbie wskazuje temperaturę 78 stopni Celsjusza, zawartość kolby podpisana jest mieszanina jednorodna dwóch cieczy (woda + alkohol), a opary w kolbie i chłodnicy podpisane są jako: opary etanolu. Przy przyłączach wody w kolbie znajdują się strzałki określające kierunek przepływu wody. Dolne przyłącze pełni rolę wlotu, a górne wylotu. Z końca wylotowego chłodnicy do zlewki kapią krople cieczy zbierającej się w zlewce. Płyn ten oznaczony jest jako: etanol. Cały rysunek nosi podpis: temperatura wrzenia etanolu. Źródło: Dariusz Adryan, licencja: CC BY 3.0. ReyeOZLVWE99O 1 Ilustracja przedstawia zestaw do destylacji z włączonym palnikiem. Termometr w kolbie wskazuje temperaturę 100 stopni Celsjusza. Przy przyłączach wody w kolbie znajdują się strzałki określające kierunek przepływu wody. Dolne przyłącze pełni rolę wlotu, a górne wylotu. Z końca wylotowego chłodnicy do zlewki kapią krople cieczy zbierającej się w zlewce. Płyn ten oznaczony jest jako: alkohol. Cały rysunek nosi podpis: temperatura wrzenia wody. Źródło: Dariusz Adryan, licencja: CC BY 3.0.
iwwQOhcqqm_d5e824
4. Ekstrakcja jako metoda rozdzielania mieszanin
EkstrakcjaekstrakcjaEkstrakcja polega na wymywaniu rozpuszczalnikiem pożądanych składników z mieszaniny stałej lub ciekłej oraz następującym potem odparowaniu rozpuszczalnika. Przykładem procesu ekstrakcji w układzie ciało stałe – ciecz jest proces parzenia herbaty lub kawy.
Parzenie kawy w ekspresie jest rodzajem ekstrakcji, w którym rozpuszczalnik (gorącą wodę – ciecz) dodaje się do substancji stałej (ziaren mielonej kawy) w celu rozpuszczenia jednego lub więcej składników.
Zawarte w kawie substancje smakowe dyfundują z ziarna do wody (ekstrahenta).
*Czas ekstrakcji przy przygotowywaniu kawy espresso powinien wynosić około 25 sekund. W tym czasie filiżanka powinna napełnić się ok. 25–30 ml naparu powstałego po przejściu wody przez 7 g (1 porcja) zmielonej kawy.
Gorąca woda zwiększa szybkość rozpuszczania składników, które mają być wyodrębnione. W ekspresie po etapie ekstrakcji zachodzi etap filtracji.
RzbTwxoqfD5Mc 1 Ilustracja przedstawia dwa zdjęcia przyrządów działających w oparciu o zjawisko ekstrakcji. Na lewym znajduje się fragment stolika z pustą filiżanką z dwoma zaparzaczkami do wyposażonymi w rączki i wysuwane koszyczki. Na zaparzaczce znajdującej się na pierwszym planie widać, że przygotowywana jest w niej zielona herbata. Zdjęcie z prawej strony przedstawia w zbliżeniu element wylotowy ciśnieniowego ekspresu do kawy przystosowany do napełniania dwóch filiżanek na raz. Pod nim znajdują się dwie małe, właśnie napełniane szklane filiżanki do espresso . Źródło: Coffeegeek (http://commons.wikimedia.org), avlxyz (https://www.flickr.com), Krzysztof Jaworski, licencja: CC BY-SA 2.0.
Ciekawostka Ekstrakcja – produkcja oleju
Ekstrakcja to proces, który wykorzystuje się do wypłukiwania tłuszczów z uprzednio zmiażdżonych roślin rozpuszczalnikami organicznymi. Ekstrakt (otrzymany roztwór) poddaje się destylacji w celu usunięcia rozpuszczalnika, którego można użyć ponownie.
Ekstrakcja jest najczęściej stosowaną metodą pozyskiwania olejów i tłuszczów roślinnych. Niemal wszystkie oleje roślinne, prócz oliwy z oliwek, są otrzymywane w ten sposób, aby później jako oleje rafinowane (w procesie tym usuwane są z oleju substancje, takie jak woda, kwasy oraz substancje białkowe) trafić na sklepowe półki. R1Bv4O1noG4GT 1 Zdjęcie przedstawia siedem butli o zróżnicowanych kształtach wypełnionych olejem lub oliwą stojących na zwierciadlanym podłożu, na białym tle. Intensywne oświetlenie sceny sprawia, że olej jest bardzo jasny i błyszczy jakby był podświetlony. Pomiędzy butlami dla ozdoby ułożono kilka kwiatów bawełny. Źródło: cottonseedoil (https://www.flickr.com), licencja: CC BY 2.0.
ChromatografiachromatografiaChromatografia służy do oczyszczania i identyfikacji substancji. Ta metoda analizy mieszanin jest wykorzystywana w badaniach biologicznych, podczas produkcji leków i w wielu innych dziedzinach. Nazwa chromatografia pochodzi od greckiego chromos oznaczającego „kolor”. Pierwsze zastosowanie tej metody pozwoliło na wydzielenie naturalnych barwników roślinnych, np. zielonego – chlorofilu, żółtego – ksantofilu, pomarańczowego – karotenu.
RvgNtUxR9oNhX 1 Fazy rozwijania chromatografu Źródło: Dariusz Adryan, licencja: CC BY 3.0.
Ciekawostka Zastosowanie chromatografii w otoczeniu człowieka
Chromatograf gazowy jest urządzeniem wykorzystywanym w kryminalistyce. Umożliwia on analizę składu chemicznego próbek. Służy do rozdzielania składników mieszanin poprzez wykorzystanie gazów lub lotnych cieczy. Pozwala on np. na wykrycie obecności leków w badanych próbkach włosów, drobinek gleby na garderobie podejrzanego bądź wykrycie śladów użycia broni palnej. RoK0d5oXJhZqp 1 Zdjęcie przedstawiające duże, białe urządzenie stojące w jakimś pomieszczeniu na niskim regale. Urządzeniem tym jest chromatograf gazowy, ma postać dużej skrzyni ze skomplikowanym panelem sterującym z boku. Jej głównym elementem jest piec termostatyczny W górnej części znajduje się jeden z ważnych elementów badawczych, kolumna, służący rozdzielaniu badanej substancji z wykorzystaniem gazów oraz inne elementy konstrukcji. Źródło: Mcbort (http://commons.wikimedia.org), edycja: Krzysztof Jaworski, licencja: CC BY 3.0.
iwwQOhcqqm_d5e893
Podsumowanie
Mieszaniny można rozdzielić przy użyciu różnych technik.
Metody rozdzielania zależą od rodzaju mieszaniny i wykorzystują właściwości jej składników.
Do metod rozdzielania mieszanin jednorodnych zaliczają się: odparowywanie rozpuszczalnika (np. wody), destylacja, krystalizacja, chromatografia.
Do metod rozdzielania mieszanin niejednorodnych należą: sedymentacja, dekantacja, sączenie, rozdzielanie mechaniczne, rozdzielanie za pomocą rozdzielacza.
Przy rozdzielaniu niektórych mieszanin należy zastosować kilka technik. Podczas rozdzielania mieszaniny soli kamiennej i kredy powinniśmy kolejno: rozpuścić mieszaninę w wodzie (sól kamienna się rozpuści), przesączyć (kreda pozostanie na sączku), odparować przesącz (pozostanie sól kamienna).
Praca domowa Polecenie 3.1 Podaj po dwa przykłady mieszanin, które można rozdzielić za pomocą sączenia i destylacji. Polecenie 3.2 Jakie czynności należy wykonać, aby rozdzielić:
– mieszaninę ryżu i soli kamiennej,
– mieszaninę wody i piasku? Polecenie 3.3 Jakimi metodami można rozdzielić mieszaninę wody, trocin drzewnych i cukru? Polecenie 3.4 Opisz, uwzględniając sprzęt i szkło laboratoryjne, sposoby, którymi można rozdzielić mieszaniny:
– cukru i pokruszonego korka po szampanie,
– oleju, wody i denaturatu,
– żelaza i węgla. Polecenie 3.5 Na podstawie opisu z polecenia 4. wykonaj doświadczenie, zanotuj obserwacje i wnioski, dołącz do nich pasek bibuły.
Do naczynia (np. zlewki) wlej spirytus salicylowy lub ocet. Na przygotowany pasek bibuły nanieś kroplę barwnika albo tusz z pisaka. Pasek umieść w zlewce, tak by jego koniec był zanurzony w cieczy. Po kilku minutach obserwuj zmiany zachodzące na bibule. Polecenie 3.6 Przeprowadź doświadczenie, którego efektem będzie krystalizacja soli. Zapisz obserwacje i wnioski.
Doświadczenie 6 Obserwacja procesu krystalizacji − wydzielenie kryształów soli kamiennej z roztworu. Co będzie potrzebne woda,
sól kamienna,
słoik,
nitka,
ołówek. Instrukcja Do słoika wlej gorącą wodę i rozpuść w niej sól kamienną, wiedząc, że rozpuszczalność soli w temperaturze 100°C w 100 g wody wynosi 42 gramy. Po ostudzeniu przygotowanego roztworu zanurz w nim nitkę przywiązaną do ołówka opartego o brzegi słoika. Podsumowanie Po kilku godzinach na nitce pojawiają się kryształki. W ciągu kilkunastu następnych dni kryształki „rosną”. W naczyniu ubywa roztworu. Po tygodniu kryształy są duże i mają regularne kształty.
Krystalizację z roztworu przeprowadza się poprzez schłodzenie roztworu lub odparowanie rozpuszczalnika. Proces krystalizacji z roztworu przeprowadza się zwykle w celu wyodrębnienia i oczyszczenia wybranego związku chemicznego.
iwwQOhcqqm_d5e1030
Słowniczek
chromatografia chromatografia metoda służąca do rozdzielania lub badania składu mieszanin związków chemicznych; wykorzystuje różnice szybkości przemieszczania się składników mieszaniny – np.: różnych barwników po pasku bibuły zanurzonym w cieczy (ocet, spirytus, aceton)
dekantacja dekantacja metoda rozdzielania mieszaniny niejednorodnej ciała stałego i cieczy, polega na zlewaniu cieczy znad osadu
destylacja destylacja metoda rozdzielania wieloskładnikowych mieszanin ciekłych różniących się temperaturą wrzenia; polega na przeprowadzeniu w stan pary, a następnie jej skropleniu składników
ekstrakcja ekstrakcja wyodrębnianie składnika lub składników mieszanin metodą dyfuzji do cieczy lepiej rozpuszczających te związki chemiczne
krystalizacja krystalizacja polega na wydzieleniu się substancji stałej w postaci kryształów wskutek np. obniżenia temperatury mieszaniny utworzonej przez rozpuszczenie maksymalnej ilości ciała stałego w cieczy
odparowanie odparowanie polega na ogrzewaniu ciekłej mieszaniny w celu odparowania cieczy
rozdzielacz rozdzielacz naczynie laboratoryjne służące do rozdzielania mieszaniny niejednorodnej cieczy, o wyraźnej granicy pomiędzy składnikami
rozdzielanie mechaniczne rozdzielanie mechaniczne metoda rozdzielania mieszanin niejednorodnych za pomocą np. sita lub magnesu
sączenie (filtracja) sączenie (filtracja) metoda rozdzielania mieszaniny niejednorodnej ciała stałego od cieczy przy użyciu sączka, na którym pozostaje ciało stałe
sedymentacja sedymentacja opadanie na dno naczynia cząstek ciała stałego w cieczy pod wpływem siły ciężkości
iwwQOhcqqm_d5e1210
Zadania
Ćwiczenie 1 RGSO3fkhjuegm 1 zadanie interaktywne zadanie interaktywne Określ prawdziwość sformułowań. Prawda Fałsz Sedymentacja to zlewanie cieczy znad osadu. □ □ Ciecz od nierozpuszczalnej w niej substancji stałej można oddzielić przez dekantację lub sączenie. □ □ Po rozdzieleniu mieszaniny wody i oleju w rozdzielaczu za pomocą kranu olej zostaje zlany do zlewki, a woda pozostaje w rozdzielaczu. □ □ Przykładem procesu ekstrakcji w układzie ciało stałe–ciecz jest proces parzenia herbaty lub kawy. □ □ Źródło: Małgorzata Bartoszewicz, licencja: CC BY 3.0.
Ćwiczenie 2 R95AMiCx43ko6 1 zadanie interaktywne zadanie interaktywne Źródło: Małgorzata Bartoszewicz, licencja: CC BY 3.0.
Ćwiczenie 3 RcYUPTqV5KDjb 1 zadanie interaktywne zadanie interaktywne Źródło: Małgorzata Bartoszewicz, licencja: CC BY 3.0.
Ćwiczenie 4 Rp7G3mKuWDsfK 1 zadanie interaktywne zadanie interaktywne Źródło: Małgorzata Bartoszewicz, licencja: CC BY 3.0.
Ćwiczenie 5 RL4I4NgYLuZ0o 1 zadanie interaktywne zadanie interaktywne Połącz w pary mieszaninę i sposób jej rozdzielania. tusz do pisaków, roztwór soli kuchennej w wodzie, roztwór alkoholu w wodzie, siarka i żelazo rozdzielanie za pomocą magnesu destylacja chromatografia bibułowa odparowywanie wody z roztworu Źródło: Małgorzata Bartoszewicz, licencja: CC BY 3.0.
Ćwiczenie 6 RDFBGlrDTKK4w 1 zadanie interaktywne zadanie interaktywne Źródło: Małgorzata Bartoszewicz, licencja: CC BY 3.0.
7.6 Zastosowanie elektrostatyki – Fizyka dla szkół wyższych. Tom 2
Cel dydaktyczny opisywać niektóre z praktycznych zastosowań elektrostatyki, łącznie z technologią druku;
pokazywać związek tych zastosowań z drugą zasadą dynamiki Newtona dla siły elektrostatycznej. W tym podrozdziale nauczysz się:
Badania w dziedzinie elektrostatyki przyniosły bardzo wiele użytecznych zastosowań w wielu dziedzinach życia. W tym podrozdziale poznamy i omówimy tylko wybrane z zastosowań elektrostatyki.
Generator Van de Graaffa Generatory Van de Graaffa (ang. Van de Graaff generator) nie są tylko urządzeniami do spektakularnych demonstracji z użyciem wysokiego napięcia, wytworzonego przez zgromadzony na kopule ładunek elektryczny, ale służą do poważnych badań naukowych. Pierwsze tego typu urządzenie zostało skonstruowane w 1931 roku przez Roberta Van de Graaffa, amerykańskiego fizyka i wynalazcę, na podstawie pomysłu Lorda Kelvina i znalazło swoje zastosowanie w fizyce jądrowej. Na Ilustracji 7.41 przedstawiono schemat wersji służącej do celów naukowych. Generatory Van de Graafa wykorzystują zarówno idealnie gładkie, jak i zaostrzone powierzchnie, a także przewodniki i izolatory, aby wytwarzać ogromne ładunki elektryczne, a tym samym – napięcia. Zgromadzenie bardzo dużej ilości ładunku nadmiarowego na czaszy jest możliwe dzięki temu, że ładunek przenoszony przez pas transmisyjny szybko przemieszcza się na zewnętrzną powierzchnię czaszy. Praktycznym ograniczeniem maksymalnej wielkości ładunku możliwej do zgromadzenia jest fakt, że duże pole elektryczne prowadzi do polaryzacji, a nawet jonizacji materiału, z którego wykonane są podzespoły generatora, a wytwarzane w ten sposób swobodne ładunki neutralizują lub wypychają ładunek nadmiarowy w czaszy. Niemniej jednak w ramach tych ograniczeń łatwe do uzyskania są napięcia rzędu 15 milionów woltów. Ilustracja 7.41 Schemat generatora Van de Graaffa. Ładunek nadmiarowy jest przekazywany z baterii ( A A ) do pasa transmisyjnego, który jest wykonany z izolatora, za pomocą przewodnika o kształcie szczotki z zaostrzonymi końcami. Szczotka u góry urządzenia ( B B ) zbiera nadmiarowy ładunek z obracającego się pasa (pole elektryczne wyindukowane na końcówkach szczotki jest na tyle duże, że usuwa ładunki z pasa). Jest to możliwe dzięki temu, że w samej szczotce ładunek nie jest zgromadzony, natomiast szybko odpływa na zewnętrzną powierzchnię metalowej czaszy. Źródło jonowe, umieszczone wewnątrz czaszy, wytwarza dodatnie jony, które są przyspieszane do wysokich prędkości w polu wytwarzanym przez ładunek nadmiarowy.
Kserografia Większość urządzeń kopiujących wykorzystuje metodę kopiowania opartą na procesach elektrostatycznych, zwaną kserografią (ang. xerography) – nazwa pochodzi od połączenia greckich słów xeros, czyli suchy, i graphos, czyli pisać. Kserografia jest metodą tzw. suchego kopiowania. Istotę wykorzystywanego procesu przedstawiono w uproszczony sposób na Ilustracji 7.42. Ilustracja 7.42 Kserografia jest metodą suchego kopiowania, opartą na procesach elektrostatycznych. Najważniejsze etapy powstawania kopii kserograficznej są następujące: ładowanie fotoprzewodzącego bębna, wykonanie pozytywu kopiowanego obiektu na bębnie, naniesienie dodatniego ładunku na pozytyw, przyciąganie tonera do dodatnio naładowanych fragmentów bębna, przeniesienie tonera na papier. Na schemacie nie przedstawiono etapu obróbki cieplnej papieru i oczyszczania bębna przed następną kopią. Na aluminiowy bęben kopiarki, pokryty warstwą selenu, przy pomocy tzw. zespołu ładującego (elektroda + rolka) rozpylany jest ładunek dodatni. Selen ma bardzo interesujące własności – jest fotoprzewodnikiem (ang. photoconductor), co oznacza, że w ciemności ma właściwości izolatora, natomiast pod wpływem ekspozycji na światło staje się przewodnikiem. W pierwszym etapie kopiowania metodą kserograficzną bęben jest uziemiony, dlatego w obecności dodatnio naładowanej warstwy selenu cały ujemny ładunek odpływa z bębna do ziemi. Następnie obraz kopiowanego przedmiotu/kształtu jest nanoszony na bęben (papier z kopiowaną treścią jest prześwietlany i cień obrazu pada na bęben). W obszarach, w których obraz jest jasny, selen staje się przewodzący i dodatni ładunek na bębnie zostaje zneutralizowany (odpływa). W obszarach ciemnych nadmiarowy ładunek dodatni pozostaje, w ten sposób mamy utrwalony obraz kopiowanego przedmiotu czy kształtu – na bębnie powstaje „ładunkowy pozytyw”. W trzecim etapie czarny (lub kolorowy) proszek obdarzony ładunkiem ujemnym, nazywany tonerem, jest rozpylany na powierzchnię bębna i przyciągany do dodatnio naładowanych obszarów na selenowej powierzchni bębna. Następnie kartka papieru, na której zgromadzono ładunek dodatni większy niż ten na bębnie kopiarki, jest przykładana do bębna za pomocą odpowiedniego zestawu rolek. Cząsteczki tonera są odrywane od bębna i przenoszone na papier. Na końcu papier wraz z tonerem przechodzi przez tzw. zespół grzewczy (układ rolek dociskających w wysokiej temperaturze), gdzie cząsteczki tonera rozpuszczają się i trwale zgrzewają z włóknami papieru.
Drukarki laserowe Drukarki laserowe wykorzystują metodę kserografii do uzyskiwania na papierze wysokiej jakości obrazów, co możliwe jest dzięki zastosowaniu lasera do wytwarzania obrazu na powierzchni fotoprzewodzącego bębna (Ilustracja 7.43). W standardowej konfiguracji drukarki otrzymują obraz drukowanego przedmiotu lub kształtu w postaci elektronicznej z komputera i przenoszą go na bęben za pomocą bardzo skupionej wiązki światła laserowego, dzięki czemu uzyskuje się wysoką rozdzielczość wydruku. Współczesne drukarki laserowe wykonują często bardzo zaawansowane procesy przetwarzania obrazów, jak otrzymywanie złożonych kształtów czcionek i drobnych detali, co jest możliwe dzięki zamontowanym z nich mikroprocesorom o mocy często większej niż w niejednym komputerze, z którego otrzymują plik do druku. Ilustracja 7.43 W drukarce laserowej wiązka światła laserowego skanuje kartkę na całej szerokości fotoprzewodzącego bębna i przenosi obraz na bęben w postaci dodatnio naładowanego pozytywu. Pozostałe procesy przenoszenia obrazu na papier są takie same jak w metodzie kserograficznej (np. w kserokopiarce). Wiązka światła laserowego może być bardzo precyzyjnie kontrolowana, co umożliwia wytwarzanie kopii o bardzo dobrej rozdzielczości.
Drukarki atramentowe i malowanie elektrostatyczne Drukarka atramentowa (ang. ink jet printer) także wykorzystuje do swojego działania elektrostatykę. Dysza drukarki bardzo precyzyjnie rozpyla krople atramentu, które następnie uzyskują ładunek elektryczny (Ilustracja 7.44) i są przenoszone na papier. Naładowane krople tuszu mogą być łatwo sterowane za pomocą pola elektrycznego wytwarzanego między dwiema naładowanymi płytkami, dzięki czemu możliwe jest formowanie liter i złożonych kształtów na papierze. Drukarki atramentowe mogą tworzyć kolorowe kopie za pomocą tuszów o kolorze czarnym i trzech kolorach podstawowych – w technologii drukarskiej są to zazwyczaj cyjan, magenta i żółty (te cztery kolory składają się na paletę CMYK). Ilustracja 7.44 Dysza drukarki atramentowej wytwarza drobne krople atramentu, które po naładowaniu ładunkiem elektrycznym są rozpylane na papierze. Złożony układ wielu elementów sterowanych za pomocą mikroprocesora jest odpowiedzialny za skierowanie kropli w odpowiednie miejsce na kartce papieru. Malowanie elektrostatyczne wykorzystuje ładunek elektryczny zawieszony w kroplach rozpylanej farby czy lakieru do malowania powierzchni i przedmiotów o nieregularnych kształtach. Wzajemne odpychanie jednoimiennie naładowanych cząsteczek powoduje wyrzut farby w kierunku malowanej powierzchni. Cząsteczki farby, które wskutek występowania zjawiska napięcia powierzchniowego tworzą kuliste krople, są następnie przyciągane przez ładunki przeciwnego znaku zgromadzone na malowanej powierzchni. Dzięki rozpylaniu elektrostatycznemu możemy uzyskać warstwy o identycznej grubości na całej powierzchni malowanego przedmiotu, nawet w miejscach trudno dostępnych. W ten sposób wykonuje się pokrycia lakierem np. karoserii samochodów osobowych. Jeśli malowana powierzchnia jest wykonana z materiału przewodzącego, to linie pola elektrycznego są prostopadłe do powierzchni, więc krople lakieru są przyciągane prostopadle do niej. Ostre krawędzie i wystające fragmenty otrzymają dodatkową porcję lakieru (wiemy to na podstawie rozważań z poprzedniego podrozdziału).
키워드에 대한 정보 na ilustracji przedstawiono zestaw służący do oczyszczania
다음은 Bing에서 na ilustracji przedstawiono zestaw służący do oczyszczania 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Wystawa \”Ilustracje z klasą\”.
- 동영상
- 공유
- 카메라폰
- 동영상폰
- 무료
- 올리기
Wystawa #\”Ilustracje #z #klasą\”.
YouTube에서 na ilustracji przedstawiono zestaw służący do oczyszczania 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Wystawa \”Ilustracje z klasą\”. | na ilustracji przedstawiono zestaw służący do oczyszczania, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.